แบบฝึกหัดการแต่งกาย

1. ประโยคที่ว่า “บุคลิกดีมีชัยไปกว่าครึ่ง” นิสิตเห็นด้วยหรือไม่จงให้เหตุผล Weblog
ตอบ    เห็นด้วย เพราะว่าบุคลิกภาพที่ดีย่อมมีเสน่ห์ดึงดูดใจ เป็นเสมือนโซ่คล้องใจบุคคลทั่วไปให้เกิดความประทับใจ ความมั่นใจในตัวบุคคลนั้นในการที่จะทีปฎิสัมพันธ์กันทางสังคมไม่ว่าจะเป็นการร่วมงาน หรือขอคำปรึกษา หรือพบปะพูดคุยเรื่องราวทั่วไปก็แล้วแต่  
        นอกจากนี้การมีบุคลิกภาพที่ดีสามารถบ่งบอกนัยของการทำงานบางอย่างนั่นก็คือ การเตรียมความพร้อมที่มีต่อการทำงาน เป็นผู้พร้อมที่จะรับผิดชอบงานในทุกรูปแบบ พร้อมที่จะเผชิญปัญหาและอุปสรรคนานาประการ รวมถึงมีความพร้อมต่อการสร้างปฎิสัมพันธ์และการพูดคุยกับผู้อื่น


2. ถ้านิสิตเป็นคนมีรูปร่างอ้วนควรแต่งกายอย่างไร พร้อมภาพประกอบ ลงใน Weblog
ตอบ   - สวมเสื้อผ้าที่เสริมไหล่
           - ควรเป็นเสื้อผ้าเนื้อเรียบ เบาบาง
           - เสื้อควรเป็นคอวี  ลายคั้ง
           - ผ้าสีเข้ม ช่วยให้ดูผอม
 ภาพประกอบการแต่งกายของคนรูปร่างอ้วน

3. ให้นิสิตเตรียมเนคไทมาคนละ 1 เนคไท เพื่อสอนและสอบการผูกเนคไทในสัปดาห์ถัดไป


4. ถ้านิสิตได้รับมอบหมายให้แต่งกายในวันเปิดตัวแถลงข่าววีดิทัศน์หนังสั้น นิสิตจะแต่งกายอย่างไร
ตอบ  ในฐานะที่เราเป็นนิสิต เราก็ต้องแต่งตัวให้ให้ถูกระเบียบ ในชุดนิสิตถูกระเบียบเพราะว่าจะทำให้ดูดีและน่าเชื่อถือกับผู้ที่พบเห็นและอีกอย่างก็เป็นการให้เกียติสถาบันที่ตนเองศึกษาอยู่




5.  “บุญคุณไหนไม่เท่าบุญคุณแม่  ที่มีแต่ความรักไม่รู้จักเหนื่อย
ท่านห่วงใยใส่ใจเราทุกเมื่อ”
         ให้นิสิตเขียนค้นหาคำคม หรือสุภาษิต ที่เกี่ยวข้องกับวันแม่ เช่น พระคุณแม่  ทำความดีอย่างไรให้กับแม่ พร้อมเขียนบทความลงในเว็บบล็อก และ Print ส่ง พร้อมนำเสนอในสัปดาห์หน้า ความยาวในการนำเสนอไม่เกิน 2-3 นาที  ตามหลักการพูดเพื่อการนำเสนออย่างสร้างสรรค์
ตอบ                                   สองมือนี้ เคยโอบอุ้ม เฝ้าฟูมฟัก 
                                  สองมือรัก เคยปกป้อง ประคองขวัญ 
                                  สองมือแม่ เคยแกว่งเปล เห่ทุกวัน 
                                  สองมือนั้น เคยกอดอุ่น ให้หนุนนอน 

                                  สองมือที่ ลำบากเหลือ เพื่อลูกน้อย 
                                  สองมือคอย เฝ้าระวัง และสั่งสอน 
                                  สองมือนั้น ดูกร้านหยาบ เพราะหาบคอน 
                                  สองมือป้อน เลี้ยงลูกมา คราเยาว์วัย 





           " แม่ " คำนี้คนทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้ยอมรู้จักกันทุกคน เพราะแม่ เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเรา แม่คือผู้ที่ให้ชีวิตแก่ลูกทุกคน ลูกกว่าจะลืมตามาดูโลกใบนี้ได้นั้น แม่ต้องทนต่อความยากลำบากแค่ไหน อุ้มทองลูกมาตั้ง 9 เดือน ต้องทนเจ็บปวดทำอะไรไม่สะดวกจะนั้งก็ลำบากจะลุกก็ลำบากกินก็กินแบบระมัดระวัง เพราะกลัวว่าลูกจะไม่แข็งแรง ขนาดลูกอยู่ในท้องแม่ยังไม่เห็นหน้าลูกเลยแม่ยังรักและห่วงใยลูกมากขนาดนี้ พอถึงวันที่แม่คลอดซึ้งเป็นวันที่เจ็บและทรมานเจียนตายแต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่แม่มีต่อลูกแม่ต้องอดทนถึงที่สุด พอคลอดออกมาเป็นคนแล้ว แม่ก็ต้องดูแลลูกคอยให้น้ำนม ปอนข้าวปอนน้ำ คอยทะนุถนอมร่างกายปกป้องลูกหวงแหนลูกเอาใจใส่ทุกอย่าง พอลูกโตมาสักระยะหนึ่ง แม่เริ่มทำงานหนังหาเงินมาเลี้ยงลูกแม่ต้องลำบากตากเหงือเพราะว่ากลัวลูกจะอด แม่คอยอบรมสั่งสอนลูกทุกเรื่อง พอถึงเวลาที่จะได้เข้าโรงเรียนแม่ก็จัดการซื้ออุปกรณ์การเรียนให้ลูกชุดนักเรียนเครื่องแบบในการเรียน ทุกอย่างแม่หาให้ลูก เพราะอยากให้ลูกได้มีการศึกษาอยากให้ลูกมีความรู้ เพื่อที่จะได้เอาความรู้นั้นไปใช้ประกอบอาชีพเมื่อเติบโตขึ้นมีการงานที่ดีทำ และเราในฐานะที่เป็นลูกสิ่งที่ควรตระหนังอยู่ตลอดเวลาก็คือทำตัวให้ดี ตั้งใจเรียน อย่าทำให้แม่เสียใจเป็นคนดีของสังคม เติบโตมาทดแทนบุญคุณพ่อกับแม่ที่ให้ชีวิตให้การดูแลให้ทุกอย่างแก่ลูกด้วยความรักและความห่วงใยอันบริสุทธิ์เหนือสิ่งอื่นใดในโลกนี้